Follow Us
Λίγες μέρες πριν, στις 30 Σεπτεμβρίου, η ΑΕΚ, η πόλη και όλη η ποδοσφαιρική και όχι μόνο Ελλάδα, γιόρτασε την επιστροφή της ομάδας στην φυσική της έδρα. Ιερά χώματα, θέλουμε να τα λέμε και να τα τιμούμε, εμείς οι Αεκτζήδες. Και την γιόρτασε μέσα από μια εκδήλωση μνήμης και πολιτισμού που ανέδειξε εκείνα τα ΠΟΛΛΑ που πρεσβεύει ο σύλλογος πέραν της αγωνιστικής προσέγγισης. Μια ημέρα νωρίτερα, είκοσι δύο παιδιά της πόλης μας, αθλητές του ερασιτεχνικού σωματείου Άτταλος, κλήθηκαν για τις ανάγκες δοκιμών των αγώνων, να πατήσουν πρώτα το χορτάρι του νέου γηπέδου, να παίξουν ποδόσφαιρο, να σκοράρουν στις εστίες έχοντας παράλληλα την ευκαιρία να θαυμάσουν από μέσα το νέο αυτό σύγχρονο αθλητικό κέντρο. Έστω και συγκυριακά, έμελλε αυτά τα παιδιά του ερασιτεχνικού σωματείου της πόλης μας να είναι οι πρώτοι ποδοσφαιριστές που βίωσαν μια τέτοια θετική εμπειρία η οποία φυσικά θα τα συνοδεύει για πάντα.
Μετά από ένα τέτοιο γεγονός, που έδωσε ώθηση στο αγωνιστικό πνεύμα και τον ψυχισμό των νέων αθλητών, αναπόφευκτα εγείρονται προβληματισμοί για το πώς οι αρμόδιοι φορείς Δήμος και Πολιτεία επένδυσαν στην επιστροφή της ΑΕΚ στην πόλη, όπου σαφώς αναδεικνύεται η αδυναμία τους να αξιοποιήσουν την ευκαιρία της επιστροφής αυτής, διεκδικώντας μέσα από πνεύμα συνεργασίας και σύνθεσης τα όποια οφέλη θα μπορούσαν να αποκομίσουν για την ανάπτυξη των ερασιτεχνικών σωματείων.
Σε μια περίοδο που τα ερασιτεχνικά σωματεία είναι άκρως λαβωμένα από τις επιπτώσεις της πανδημίας αφού τους επεβλήθη τριετής παύση ή σποραδική λειτουργία, προσπαθούν με ιδιαίτερες δυσκολίες να επαναπροσδιορίσουν τις υποχρεώσεις και τις προτεραιότητες τους σε κάθε επίπεδο. Η απομάκρυνση των αθλητών για τόσο μεγάλο διάστημα από τον χώρο, χαλάρωσε τους δεσμούς με το άθλημα και το ομαδικό πνεύμα, ενώ έστρεψε αρκετά παιδιά σε άλλα ενδιαφέροντα μη συναφή με τον αθλητισμό. Παράλληλα, η ολοένα αυξανόμενη μείωση του εισοδήματος του μέσου Έλληνα το οποίο αποτελεί τον βασικό χρηματοδότη τέτοιων σωματείων (παράγοντες, γονείς ακαδημίας, μικρομεσαίες επιχειρήσεις) επηρέασε αρνητικά την εύρυθμη και αποδοτική λειτουργία τους.
Η μακρόχρονη αυτή αποσύνδεση του αθλητικού δεσμού των παιδιών με τα σωματεία σε συνάρτηση με την οικονομική δυσπραγία λειτούργησε επίσης ανασταλτικά και ως προς κάθε κοινωνική ή αλληλέγγυα δράση όπου πρέπει και μπορούν να πρωτοστατούν τα ερασιτεχνικά αθλητικά σωματεία ως κύτταρο του κοινωνικού ιστού της πόλης. Ούτε λίγο ούτε πολύ, οι συνθήκες οδήγησαν στην αλλοίωση του σκοπού και της δράσης αυτών των φορέων που μπορούν να συμβάλλουν μόνο θετικά στην αλληλεπίδραση κάθε τοπικής κοινωνίας.
Από πλευράς εγκαταστάσεων και υποδομών δεν θα σταθώ πολύ γιατί είναι τόσα πολλά που δεν μπορούν να περιγραφούν σε λίγες γραμμές. Θα αναφερθώ μόνο στα πολλαπλά ζητήματα συνεννόησης μεταξύ των σωματείων που επιφέρει η έλλειψη χώρων, αλλά και στις προσπάθειες των σωματείων για την φύλαξη και συντήρηση των χώρων που χρησιμοποιούν, καθώς σε αντίθετη περίπτωση τίθεται εν’ αμφιβόλω ακόμα και η ύπαρξη τους. Όσο για την έλλειψη γηπέδου διεξαγωγής αγώνων των ερασιτεχνικών ομάδων της πόλης, νομίζω ότι η διατήρηση της αρνητικής αυτής μοναδικότητας του Δήμου μας σε ολόκληρη την Αττική, τα λέει όλα, με ότι αυτό συνεπάγεται ως προς τις αγωνιστικές και οικονομικές επιπτώσεις για τους τοπικούς συλλόγους.
Σε ότι αφορά την Πολιτεία μακάρι να μπορούσα να πω ότι είναι απλά απούσα. Δυστυχώς δείχνει να στέκει απέναντι, αδυνατώντας να πιάσει τον σφυγμό των λιγοστών ρομαντικών εραστών του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου που πασχίζουν να το κρατήσουν ζωντανό. Μετά τις αλλοπρόσαλλες αποφάσεις της καθ’ όλη την διάρκεια της πανδημίας που έριξαν στο καναβάτσο τους νέους αθλητές, έρχεται στο σήμερα όπου με πρόσχημα το ηλεκτρονικό μητρώο και φορώντας τον μανδύα του θεσμικού της ρόλου δείχνει μια τιμωρητική διάθεση που περισσότερο μοιάζει με προσπάθεια αφανισμού του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου παρά με στήριξη του όπως η ίδια επικαλείται. Αποτέλεσμα, άλλη μια αναστολή πρωταθλημάτων η οποία απομακρύνει τα παιδιά και τους εθελοντές παράγοντες από την ενασχόληση με το άθλημα που αγαπούν, προς τέρψη δικών της επιδιώξεων και σκοπιμοτήτων.
Και κάπου εδώ, με το σκηνικό για τα ερασιτεχνικά ποδοσφαιρικά σωματεία της πόλης να διαμορφώνεται, όπως αναφέρεται παραπάνω, ζοφερό και αντίξοο, επιστρέφει στην πόλη η ΑΕΚ. Μια επιστροφή που τουλάχιστον θα έπρεπε να έχει σηματοδοτήσει την ευκαιρία για μια σειρά από οφέλη για τα ερασιτεχνικά σωματεία για λόγους ανάπτυξης και ενθάρρυνσης του ερασιτεχνικού λαϊκού αθλητισμού μέσα από διεκδίκηση και ουσιαστική συνεργασία των θεσμικών οργάνων, Πολιτείας, Δήμου, με την ΑΕΚ. Δυστυχώς αυτή η ευκαιρία χάθηκε μαζί με πολλά άλλα αντισταθμιστικά οφέλη για την πόλη.
Ίσως τώρα να είναι η ώρα της δεύτερης ευκαιρίας για τα σωματεία μας. Μια ευκαιρία όμως που θα πρέπει να αξιοποιήσουν με δική τους πρωτοβουλία. Οι θεσμικοί εκπρόσωποι τα προηγούμενα χρόνια απέτυχαν. Για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, αλλά απέτυχαν. Ο Δήμος δυστυχώς λειτούργησε χωρίς να παίρνει υπόψη του, στον βαθμό που θα έπρεπε τα πραγματικά προβλήματα των σωματείων. Η μπάλα πλέον είναι στα πόδια των τοπικών μας ομάδων. Αυτές είναι που θα πρέπει να αγωνιστούν για τα οφέλη που μπορεί, έστω και ετεροχρονισμένα, να κατοχυρώσουν για τα παιδιά της πόλης, από την επιστροφή της ΑΕΚ. Οφέλη υλικοτεχνικά, αγωνιστικά, συμβουλευτικά, τεχνογνωσίας, επιστημονικά, κοινωνικά και πολλά άλλα, που θα μπορούσαν να αποτελέσουν τον ακρογωνιαίο λίθο για την ευημερία και την ανάπτυξη τους.
Οφέλη που ποτέ δεν διεκδικήθηκαν με διάθεση συνεργασίας Πολιτείας -Δήμου- ΑΕΚ και που αναμφισβήτητα θα μπορούσαν να έχουν προβλεφθεί και συμφωνηθεί. Είναι προφανές πως η δυνατότητα ανάπτυξης και βελτίωσης των συνθηκών άθλησης των παιδιών της πόλης, δεν μπήκε στις προτεραιότητες των αρμόδιων φορέων τον κατάλληλο χρόνο. Η ευκαιρία, παρά τις προθέσεις και τις δηλώσεις, σκόνταψε για εμμονικούς λόγους. Η πολιτική τους περιορίστηκε στην αντίθεση και όχι στη σύνθεση. Χάθηκε έτσι το ‘’δάσος’’ που λέγεται, νεολαία, άθληση, παιδιά.
Σαν Φιλαδελφειώτης, ΑΕΚτζής και παράγοντας του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, υποστήριζα και υποστηρίζω πως οι δεσμοί και η συνεργασία ανάμεσα στα σωματεία βασίζονται στις αρχές και τις αξίες που το ίδιο το άθλημα υπηρετεί και πρέπει να χαρακτηρίζονται από διάθεση συνεργατική και όχι ανταγωνιστική.
Οι δεσμοί της πόλης με την Ομάδα είναι ιστορικοί και αποδείχτηκαν άλλωστε άρρηκτοι. Στο λίγο διάστημα που διανύουμε από την έναρξη της λειτουργίας του γηπέδου, είναι προφανές ότι εμφανίζονται κυκλοφοριακά και άλλα προβλήματα που δεν σχεδιάστηκαν σωστά ή των οποίων η λύση απερρίφθη. Σε μια πόλη ήδη επιβαρυμένη από την λειτουργία και την επισκεψιμότητα, είναι καθήκον η αναζήτηση (έστω και εκ των υστέρων) ολιστικών παρεμβατικών λύσεων που θα οδηγήσουν μακροπρόθεσμα στην εκτόνωση της περιβαλλοντικής και κυκλοφοριακής επιβάρυνσης. Οι εν λόγω αβλεψίες όμως, οι παραλείψεις ή ακόμη και οι εμμονικές αντιδράσεις του παρελθόντος δεν δικαιολογούν σε καμία περίπτωση την ποινικοποίηση της λειτουργίας του γηπέδου της ΑΕΚ.
Το επίδικο και το μεγάλο στοίχημα είναι πλέον η αρμονική συνύπαρξη και η απόσβεση κάθε επιβαρυντικού παράγοντα. Είναι ο σοβαρός επανασχεδιασμός μιας λειτουργικής ανθρώπινης πόλης που έχει την ικανότητα να περιλαμβάνει την ΑΕΚ, τους ελεύθερους χώρους, τα ερασιτεχνικά σωματεία, την άθληση, την πρόσβαση σε όλους. Όρθιους και καθιστούς.
Η νέα κατάσταση απαιτεί νέες λύσεις και σχεδιασμό με ανθρωποκεντρικό χαρακτήρα. Εδώ θα είμαστε και θα παρέμβουμε.
Γιάννης Τζέλης
Πρόεδρος Άτταλου Νέας Φιλαδέλφειας.
ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΕΔΩ:
