Follow Us
Γράφει ο Αδάμος Βασίλειος
Να ‘τος μόλις βγήκε απ’ την Κανούτα με βήμα ταχύ, φορώντας την μπέρτα του Κομμουνιστή, τον μπερέ στο κεφάλι και με ύφος Άρη κρατάει το κεφάλι ψηλά έτοιμος για αποθέωση. Δυστυχώς τα Τέκνα του Ανθρώπου είναι εκεί και χαμογελούν μοιράζοντας μπαλόνια,
χασκάνε θα ‘λεγε κανείς, λες και κάνουν κάτι.
Τι είναι αυτό, σκέφτεται ο μόνιμος «επαναστάτης», μπορούν να οργανωθούν χωρίς Κόμμααα, και γιατί μου δίνουν μπαλόνια με το σύνθημα
για κόψιμο του καπνίσματος; Ρε είμαστε καλά, γίνεται να σκεφτείς την ανατροπή χωρίς τσιγάρο;
Πάρτε κύριε, η αυθάδης γαυριάς με τα σιδεράκια στα δόντια και το μόνιμο χαμόγελο, του προτείνει το μπαλόνι. -Ρε, πήγαινε από ‘δω, ρατσιστές, ε ρατσιστές, που θα μας βάλετε στην γωνία. Θα καπνίσουμε, όπου και όταν μας λέει η νικοτίνη, η μοναδική μας φίλη ηγέτης στα αδιέξοδα του Καπιταλισμού, η οποία θα μας βοηθήσει να τον αποτινάξουμε και να επαναφέρουμε την Χώρα του Ποτέ, που δεν ξέρουμε και δεν μας νοιάζει κιόλας πως είναι.
Υπάρχουν κορίτσι μου, τώρα καταδέχεται ο υψηλού επιπέδου τιμητής των πάντων σοβαρών και ασόβαρων πραγμάτων, να της ρίξει μια ματιά, πριν κατακτήσει και πάλι το Ναπολεόντειο ύφος πριν το Βατερλό, πιο σοβαρά και μεστά πράγματα στη ζωή, όπως η φτώχεια, η ανεργία, το κεφάλαιο και τόσα άλλα που θα πρέπει να ασχοληθείτε μαθητές και καθηγητές και όχι να μοιράζετε τα μπαλόνια της
Αγάπης σε μικρούς και μεγάλους!
Η πανέμορφη ψυχή, χωρίς τύπους ευγενείας που μισεί, του απαντάει: και ποιοοοος σου είπε, αγαπητέ κύριε, ότι, εάν γίνουν όλοι εύποροι ή σταματήσει η πείνα στον πλανήτη, δεν θα υπάρχουν προβλήματα και ότι θα σταματήσουν οι ψυχίατροι να έχουν δουλειά; Μου κάνετε επαγγελματικό προσανατολισμό, δηλαδή να σταματήσω να διαβάζω για να περάσω στην ιατρική, επειδή θα λυθούν, ας πούμε, τα προβλήματα με πέντε βίαιες πολιτικές αποφάσεις ύστερα από λαϊκή επανάσταση και δεν θα ‘χει ανάγκη ο κόσμος από υποστήριξη; Θα γίνουν όλοι μονομιάς ευτυχισμένοι και με το τσιγάρο στο στόμα;
Ο παλίμπαιδας μόνιμος σοσιαλιστής, δηλαδή παιδί στην σκέψη, τα ‘χασε, δεν περίμενε η αυθάδεια να ‘χει λόγο. Τι θα της απαντήσεις σύντροφε, για να σε δω…
Αντ’ αυτού παίρνει στροφή και επιστρέφει στο λημέρι του αλλάζει ρούχα, πετάει τον μπερέ και φοράει γραβάτα με μπλέιζερ σακάκι αλλάζει το πρόσωπό του και γίνεται πενηντάρης εύπορος με γλώσσες και επιτήδευση Δεξιά, περιχαρής που σε λίγο θα είναι μέλος της εξουσίας, που όπου να ‘ναι έρχεται.
Φτάνοντας στον τόπο της αυθάδειας, προσπαθεί να περάσει κονταίνοντας το βήμα του αλλά δυστυχώς αρχίζει να κουτσαίνει, δεν είναι η επανάληψη χωρίς συνέπειες σύντροφε. Τα χρόνια στην εξουσία σε έφθειραν και δεν μπορείς να τρέξεις στο μέλλον. Ο δεκαπεντάχρονος γαυριάς με την τσίχλα στο στόμα, λίγο πριν δημιουργήσει την φούσκα, τρέχει κοντά του να τον βοηθήσει, πάλι με το χαμόγελο στο στόμα του.
– Να σας βοηθήσω κύριε; Τι ‘πάθαν όλα τα παιδιά και χαμογελούν, από πού βρήκαν την ευτυχία, χωρίς να έχει επικρατήσει παντού ο Καπιταλισμός και χωρίς αξιολόγηση της μετριότητας; -Έχετε πάρει άδεια; Βροντοφωνάζει ο παλιός άνθρωπος, δεν μπορεί να διασαλεύετε την τάξη χωρίς άδεια!
- Πόσων χρονών είστε κύριε; Τον ρωτάει ο μικρός τσιχλάκιας. -Τι σχέση έχει αυτό; -Δεν θα σου απαντήσω. -Οκ, απλά συμπεριφέρεστε σαν να βγήκατε τώρα στην πιάτσα. Βεβαίως και πήραμε άδεια από τον Δήμο, δεν δουλεύουμε χωρίς σχέδιο και προσανατολισμό. Σκοπός μας είναι να κατακτήσουμε το υψηλότερο πεδίο στην κοινωνική ευθύνη, πάντα στο μέτρο του δυνατού, του εφικτού και του νόμιμου.
- Όμως, και επιτρέψτε μου, φαίνεστε καλοβαλμένος, με σπουδές που επιθυμώ, γνώσεις και όλα τα συναφή. Πώς επιτρέψατε: η κοινωνία να πάρει την κάτω βόλτα και γιατί δεν καπνίζετε, όταν επισκέπτεστε την Ευρώπη;
- Φοβάστε το τσουχτερό πρόστιμο και τα τραβήγματα με την Αστυνομία ή απλά κάνετε το καθήκον σας ως Ευρωπαίος πολίτης, να σέβεστε δηλαδή τον διπλανό σας στους κλειστούς χώρους;
Εσείς ο ίδιος διατείνεστε ότι οι Ευρωπαϊκές είναι ευνομούμενες πολιτείες και πετυχημένες. – Εδώ ως φιλελεύθερος πολίτης γιατί επιτρέψατε το μπάχαλο και την ανομία;
- Απάντησέ του λογικέ.
Ψέλλισε ένα: - Διορθωθήκαμε, δεν θα ξανακάνουμε τα ίδια λάθη. Είμαστε φτιαγμένοι μόνο για τα πολύ υψηλά… κι έφυγε.
Ξαναγύρισε πολλές φορές ο άνθρωπος αλλά συνέχεια πάλιωνε μέχρι που ξέφτισε και έγινε αόρατος, περνούσε ξαναπερνούσε κανείς δεν του έδινε σημασία, γιατί δεν τον έβλεπαν. Οι γαυριάδες γελούσαν συνεχώς, το χαίρονταν και το γέλιο τους έγινε καταρράκτης δακρύων των παλιών ανθρώπων.
Ο νέος άνθρωπος είναι μέσα μας, γύρω μας, παντού, ανακαλύψτε τον, κάνει καλό. Ξεφύγετε από τις μικροκακιούλες, το κουτσομπολιό και τις αδυναμίες των κενών της ψυχής.
Θα υποφέρουμε κρατώντας μέσα μας τον εγωισμό. Οι υπόλοιπες κοινωνίες του δυτικού κόσμου κατακτούν συνεχώς το μέλλον τονίζοντας με μανία ότι ο άνθρωπος έχει εσωτερική δύναμη τεράστια, δεν πρέπει να την κρατήσει για τον εαυτό του.
Οφείλει να την μοιραστεί. Αυτό κάνουν οι «e-ΘΕΛΩντές Τρικάλων», αυτό κάνουν οι μαθητές, αυτό κάνουν οι εκπαιδευτικοί, αυτό κάνουν οι φωτισμένοι κληρικοί και όχι οι μανιακοί, αυτό κάνουν οι όμορφες οικογένειες, αυτό κάνουν λίγοι πολιτικοί… αυτό κάνουν οι απλοί και ταπεινοί άνθρωποι, λίγοι πλούσιοι, που δίνουν χωρίς αγκομαχητό μικρό ή μεγάλο μέρος του κέρδους τους, αυτό κάνουν οι πνευματικοί άνθρωποι, που σκοπό έχουν την ανθρώπινη ευτυχία!
Στους μαθητές μου.
Να ‘τος μόλις βγήκε απ’ την Κανούτα με βήμα ταχύ, φορώντας την μπέρτα του Κομμουνιστή, τον μπερέ στο κεφάλι και με ύφος Άρη κρατάει το κεφάλι ψηλά έτοιμος για αποθέωση. Δυστυχώς τα Τέκνα του Ανθρώπου είναι εκεί και χαμογελούν μοιράζοντας μπαλόνια,
χασκάνε θα ‘λεγε κανείς, λες και κάνουν κάτι.
Τι είναι αυτό, σκέφτεται ο μόνιμος «επαναστάτης», μπορούν να οργανωθούν χωρίς Κόμμααα, και γιατί μου δίνουν μπαλόνια με το σύνθημα
για κόψιμο του καπνίσματος; Ρε είμαστε καλά, γίνεται να σκεφτείς την ανατροπή χωρίς τσιγάρο;
Πάρτε κύριε, η αυθάδης γαυριάς με τα σιδεράκια στα δόντια και το μόνιμο χαμόγελο, του προτείνει το μπαλόνι. -Ρε, πήγαινε από ‘δω, ρατσιστές, ε ρατσιστές, που θα μας βάλετε στην γωνία. Θα καπνίσουμε, όπου και όταν μας λέει η νικοτίνη, η μοναδική μας φίλη ηγέτης στα αδιέξοδα του Καπιταλισμού, η οποία θα μας βοηθήσει να τον αποτινάξουμε και να επαναφέρουμε την Χώρα του Ποτέ, που δεν ξέρουμε και δεν μας νοιάζει κιόλας πως είναι.
Υπάρχουν κορίτσι μου, τώρα καταδέχεται ο υψηλού επιπέδου τιμητής των πάντων σοβαρών και ασόβαρων πραγμάτων, να της ρίξει μια ματιά, πριν κατακτήσει και πάλι το Ναπολεόντειο ύφος πριν το Βατερλό, πιο σοβαρά και μεστά πράγματα στη ζωή, όπως η φτώχεια, η ανεργία, το κεφάλαιο και τόσα άλλα που θα πρέπει να ασχοληθείτε μαθητές και καθηγητές και όχι να μοιράζετε τα μπαλόνια της
Αγάπης σε μικρούς και μεγάλους!
Η πανέμορφη ψυχή, χωρίς τύπους ευγενείας που μισεί, του απαντάει: και ποιοοοος σου είπε, αγαπητέ κύριε, ότι, εάν γίνουν όλοι εύποροι ή σταματήσει η πείνα στον πλανήτη, δεν θα υπάρχουν προβλήματα και ότι θα σταματήσουν οι ψυχίατροι να έχουν δουλειά; Μου κάνετε επαγγελματικό προσανατολισμό, δηλαδή να σταματήσω να διαβάζω για να περάσω στην ιατρική, επειδή θα λυθούν, ας πούμε, τα προβλήματα με πέντε βίαιες πολιτικές αποφάσεις ύστερα από λαϊκή επανάσταση και δεν θα ‘χει ανάγκη ο κόσμος από υποστήριξη; Θα γίνουν όλοι μονομιάς ευτυχισμένοι και με το τσιγάρο στο στόμα;
Ο παλίμπαιδας μόνιμος σοσιαλιστής, δηλαδή παιδί στην σκέψη, τα ‘χασε, δεν περίμενε η αυθάδεια να ‘χει λόγο. Τι θα της απαντήσεις σύντροφε, για να σε δω…
Αντ’ αυτού παίρνει στροφή και επιστρέφει στο λημέρι του αλλάζει ρούχα, πετάει τον μπερέ και φοράει γραβάτα με μπλέιζερ σακάκι αλλάζει το πρόσωπό του και γίνεται πενηντάρης εύπορος με γλώσσες και επιτήδευση Δεξιά, περιχαρής που σε λίγο θα είναι μέλος της εξουσίας, που όπου να ‘ναι έρχεται.
Φτάνοντας στον τόπο της αυθάδειας, προσπαθεί να περάσει κονταίνοντας το βήμα του αλλά δυστυχώς αρχίζει να κουτσαίνει, δεν είναι η επανάληψη χωρίς συνέπειες σύντροφε. Τα χρόνια στην εξουσία σε έφθειραν και δεν μπορείς να τρέξεις στο μέλλον. Ο δεκαπεντάχρονος γαυριάς με την τσίχλα στο στόμα, λίγο πριν δημιουργήσει την φούσκα, τρέχει κοντά του να τον βοηθήσει, πάλι με το χαμόγελο στο στόμα του.
– Να σας βοηθήσω κύριε; Τι ‘πάθαν όλα τα παιδιά και χαμογελούν, από πού βρήκαν την ευτυχία, χωρίς να έχει επικρατήσει παντού ο Καπιταλισμός και χωρίς αξιολόγηση της μετριότητας; -Έχετε πάρει άδεια; Βροντοφωνάζει ο παλιός άνθρωπος, δεν μπορεί να διασαλεύετε την τάξη χωρίς άδεια!
- Πόσων χρονών είστε κύριε; Τον ρωτάει ο μικρός τσιχλάκιας. -Τι σχέση έχει αυτό; -Δεν θα σου απαντήσω. -Οκ, απλά συμπεριφέρεστε σαν να βγήκατε τώρα στην πιάτσα. Βεβαίως και πήραμε άδεια από τον Δήμο, δεν δουλεύουμε χωρίς σχέδιο και προσανατολισμό. Σκοπός μας είναι να κατακτήσουμε το υψηλότερο πεδίο στην κοινωνική ευθύνη, πάντα στο μέτρο του δυνατού, του εφικτού και του νόμιμου.
- Όμως, και επιτρέψτε μου, φαίνεστε καλοβαλμένος, με σπουδές που επιθυμώ, γνώσεις και όλα τα συναφή. Πώς επιτρέψατε: η κοινωνία να πάρει την κάτω βόλτα και γιατί δεν καπνίζετε, όταν επισκέπτεστε την Ευρώπη;
- Φοβάστε το τσουχτερό πρόστιμο και τα τραβήγματα με την Αστυνομία ή απλά κάνετε το καθήκον σας ως Ευρωπαίος πολίτης, να σέβεστε δηλαδή τον διπλανό σας στους κλειστούς χώρους;
Εσείς ο ίδιος διατείνεστε ότι οι Ευρωπαϊκές είναι ευνομούμενες πολιτείες και πετυχημένες. – Εδώ ως φιλελεύθερος πολίτης γιατί επιτρέψατε το μπάχαλο και την ανομία;
- Απάντησέ του λογικέ.
Ψέλλισε ένα: - Διορθωθήκαμε, δεν θα ξανακάνουμε τα ίδια λάθη. Είμαστε φτιαγμένοι μόνο για τα πολύ υψηλά… κι έφυγε.
Ξαναγύρισε πολλές φορές ο άνθρωπος αλλά συνέχεια πάλιωνε μέχρι που ξέφτισε και έγινε αόρατος, περνούσε ξαναπερνούσε κανείς δεν του έδινε σημασία, γιατί δεν τον έβλεπαν. Οι γαυριάδες γελούσαν συνεχώς, το χαίρονταν και το γέλιο τους έγινε καταρράκτης δακρύων των παλιών ανθρώπων.
Ο νέος άνθρωπος είναι μέσα μας, γύρω μας, παντού, ανακαλύψτε τον, κάνει καλό. Ξεφύγετε από τις μικροκακιούλες, το κουτσομπολιό και τις αδυναμίες των κενών της ψυχής.
Θα υποφέρουμε κρατώντας μέσα μας τον εγωισμό. Οι υπόλοιπες κοινωνίες του δυτικού κόσμου κατακτούν συνεχώς το μέλλον τονίζοντας με μανία ότι ο άνθρωπος έχει εσωτερική δύναμη τεράστια, δεν πρέπει να την κρατήσει για τον εαυτό του.
Οφείλει να την μοιραστεί. Αυτό κάνουν οι «e-ΘΕΛΩντές Τρικάλων», αυτό κάνουν οι μαθητές, αυτό κάνουν οι εκπαιδευτικοί, αυτό κάνουν οι φωτισμένοι κληρικοί και όχι οι μανιακοί, αυτό κάνουν οι όμορφες οικογένειες, αυτό κάνουν λίγοι πολιτικοί… αυτό κάνουν οι απλοί και ταπεινοί άνθρωποι, λίγοι πλούσιοι, που δίνουν χωρίς αγκομαχητό μικρό ή μεγάλο μέρος του κέρδους τους, αυτό κάνουν οι πνευματικοί άνθρωποι, που σκοπό έχουν την ανθρώπινη ευτυχία!
Στους μαθητές μου.
